حمله‌های سایبری و درز اطلاعات از دی ۱۴۰۱ تا آخر خرداد ۱۴۰۲ (نیمه اول سال ۲۰۲۳ میلادی) همچون گذشته ادامه پیدا کرد. هدف نخست کنشگران هکری، دولت ایران بود. هکرهای متعددی موفق شدند وبسایت‌های رسمی را تغییر صورت دهند، در شبکه‌های داخلی نفوذ کنند و اسناد فوق‌محرمانه را برملا سازند. با آنکه هویت بسیاری از این گروه‌ها و نوع وابستگیِ آنها شناخته نیست، همه یک انگیزه دارند: استفاده از اینترنت همچون سلاحی علیه یکی از قدرت‌های سایبری در حال ظهور در جهان برای آنکه انتقام سرکوب مردم ایران را از دولت بگیرند. اسنادی که به دست هکرها افتاده، فساد و سرکوب و روش‌های غیرقانونی برای حفظ قدرت را برملا می‌کنند.
در هر کشوری این میزان حمله سایبری و درز اطلاعات یک تهدید برای امنیت ملی به شمار آمده و باعث انجام تحقیقات وسیع برای شناسایی و رفع آسیب‌پذیری‌ها می‌شود. اما دولت ایران تاکنون فقط دست به انکار این حمله‌ها زده‌است. گمانه‌زنی درباره وابستگی گروه‌های هکری ادامه دارد. در بهترین حالت، هکرها خود شهروندان ناراضی هستند که در همدردی با معترضان دست به عمل می‌زنند. این احتمال هم وجود دارد که حمله‌های سایبری و درز اطلاعات به دست دولت‌های در تقابل با جمهوری اسلامی در مسابقه میان سازمان‌های اطلاعاتی رخ داده باشد تا در بزنگاه ناآرامی‌ها اسرار مهم دولتی را فاش کنند. اعتراضات مردمی به سبب سرکوب فزاینده، آرام آرام به حالت زیرزمینی در می‌آید و احتمالا به همان نسبت حمله‌های سایبریِ انتقام‌جویانه هم شدت می‌گیرد.
